"ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ", ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ, εκδόσεις Πατάκης.

 "Τίποτα δεν χαρίζεται": είναι ένα βιβλίο ανάμεσα στην ημερολογιακή καταγραφή,
την εξομολόγηση,
τη δοκιμή, την κατάθεση, το χρονογράφημα, το σχεδίασμα,
την επιφυλλίδα, το μελέτημα. Είναι κείμενα αγάπης:
Από τον Μανόλη Αναγνωστάκη έως τον Γεώργιο Μ. Βιζυηνό.
Για τον Γιάννη Ρίτσο, τον Αλέξανδρο Κοτζιά, τον Στρατή Τσίρκα,
τον Βασίλη Βασιλικό, τον Τάσο Λειβαδίτη.
Μιλώντας στα παιδιά: Γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία;
Για τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Κώστα Ταχτσή,
τον Στρατή Τσίρκα πάλι, τη Διδώ Σωτηρίου, τον Παύλο Ζάννα,
τον Μ. Καραγάτση, τον Γιάννη Κοντό, τον Αντρέα Φραγκιά,
τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιώργο Ιωάννου.

Ακόμη και τότε, πριν από τόσα χρόνια, ακόμη και σήμερα,
έπειτα από τόσα χρόνια, για μένα έγραφα, για μένα γράφω.
Για να μπορώ να ρίχνω μπρος πίσω τις ματιές μου.
Να αυξομειώνω την ένταση.
Να συνομιλώ με τα επίμονα, τα αόρατα, τα άπιαστα.
Να περιθάλπω τα πεταμένα, τα άχρηστα, τα πονεμένα.
Να ανυψώνω τα εφήμερα, τα αδιόρθωτα, τα άρρωστα.
Να περιποιούμαι τα αδέσποτα, τα άστεγα, τα αδιάλυτα!
Όπως και τότε, πριν από τόσα χρόνια, έτσι και σήμερα,
απ' την ανάγκη μου να σκεφτώ, να αντισταθώ, να υπάρξω, να συνυπάρξω.
Εφόσον ναι, κι αν δεν το ήξερα, αργά και με κόπο, το έμαθα:
Τίποτα δεν χαρίζεται.