" Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ", Max Barry, Εκδόσεις Καστανιώτη.

 

“ Οταν ήμουν μικρός, ήθελα να ᾿μουν τρένο.
Δεν συνειδητοποιούσα πως η επιθυμία µου ήταν παράξενη
- ότι τ᾽ άλλα παιδιά παίζανε µε τρένα και δεν τα παριστάνανε.
Τους άρεσε να φτιάχνουν ράγες και
να βάζουν τρενάκια να τις διασχίζουν χωρίς να εκτροχιάζονται.
Να τα βλέπουν να μπαίνουν σε σήραγγες.
Εγώ όλο αυτό δεν το καταλάβαινα.
Αυτό που μ᾿ άρεσε να κάνω ήταν να παριστάνω ότι το σώµα µου ήταν
διακόσιοι πενήντα τόνοι ανίκητο ατσάλι. Να φαντάζομαι ότι ήμουν
φτιαγµένος από έμβολα, βαλβίδες και υδραυλικούς συµπιεστές.
«Ρομπότ δηλαδή», έλεγε ο κολλητός µου ο Τζέρεμι. «Θες να παίξουμε
τα ρομπότ». Ποτέ δεν το χα σκεφτεί υπό αυτό το πρίσμα. Τα ρομπότ
είχαν τετράγωνα μάτια και μέλη που τινάζονταν κοφτά και συνήθως
ήθελαν να καταστρέψουν τη Γη. Αντί να κάνουν ἕνα πράγμα σωστά,
έκαναν τα πάντα λάθος. ὭἩταν γενικής χρήσης. Κι εγώ δεν ήμουν
οπαδός των ρομπότ. Ἠταν κακές μηχανές.

Ξύπνησα κι άπλωσα το χέρι να πιάσω το κινητό µου και δεν ήταν εκεί.
Ψαχούλεψα στα τυφλά γύρω απ᾿ το κομοδίνο µου, µε τα ὁῥάχτυλά µου
να γλιστρούν ανάµεσα σε βιβλία που δεν διάβαζα πια, διότι τα 6-νοοῖς,
άπαξ και τα αρχίσεις, είναι ὁρόμος χωρίς επιστροφή. Αλλά τηλέφωνο
πουθενά. Ανακάθισα κι άναψα το πορτατίφ. Σύρθηκα κάτω απ᾿ το
κρεβάτι, µην τυχόν και μου χε πέσει το κινητό µες στη νύχτα κι είχε
κάνει κανένα περίεργο γκελ. Τα μάτια µου ήταν ακόμα θολωμένα απ᾿
τον ύπνο, οπότε απλώς πηγαινόφερνα το απλωμένο µου χέρι
διαγράφοντας ελπιδοφόρα τόξα στη µοκέτα. Οι κινήσεις µου σήκωσαν
σύννεφα σκόνης και μ΄ έπιασε βήχας. Αλλά συνέχισα να Ψψηλαφώ,
μονολογώντας: Λες να µπήκανε διαρρήκτες; Πίστευα ότι θα χα ξυπνήσει
αν κάποιος πήγαινε να µου βουτήξει το κινητό. Κάποιο κομμάτι µου θα
το συνειδητοποιούσε. "

 

Ο Τσαρλς Νιούμαν, επιστήμονας και ερευνητής,
χάνει το πόδι του σε εργαστηριακό ατύχημα.
Δεν το βλέπει όμως ως τραγωδία.
Το βλέπει ως ευκαιρία.
Ο Τσάρλι ανέκαθεν πίστευε ότι το σώμα του μπορούσε να γίνει καλύτερο.
Αρχίζει λοιπόν να εξερευνά μερικές ιδέες.
Να κατασκευάζει μέλη. Καλύτερα απ' τα αληθινά.
Η ειδική προσθετικός Λόλα Σανκς λατρεύει τα άρτια τεχνητά μέλη.
Στο πρόσωπο του Τσάρλι,
βλέπει έναν άνθρωπο έτοιμο να αποκτήσει ένα πλήρες τεχνητό σώμα.
Οι άλλοι, παρ' όλα αυτά, βλέπουν έναν τρελό.
Ή ένα προϊόν.
Ή ένα όπλο.

Μυθιστόρημα για την εποχή της διεισδυτικής τεχνολογίας,
Ο άνθρωπος-μηχανή είναι η φρικιαστικά κωμική κατάδυση
ενός ανθρώπου που αναζητά την απόλυτη αυτοβελτίωση.

 

" Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ",  Max Barry, Εκδόσεις Καστανιώτη