"Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" , Άρτουρ Σοπενχάουερ, εκδόσεις Πατάκη.

 «Η ειρήνη αξίζει περισσότερο από την αλήθεια», είχε πει ο Βολταίρος.
Υπάρχει, επίσης μια αραβική παροιμία που λέει πως
"ο καρπός της ειρήνης κρέμεται από το δέντρο της σιωπής!".

 

"Μην ξεκινάτε ποτέ μια αντιπαράθεση με τον πρώτο τυχόντα,
παρά μόνον με όσους πιστεύετε ότι έχουν πνευματική ικανότητα
και αυτοσεβασμό ώστε να αποφύγουν τις ακρότητες.
Εν ολίγοις, με όσους επικαλούνται και ασκούν τη λογική τους κι όχι την εξουσία, με όσους αγαπούν την αλήθεια και δέχονται να την ακούσουν
ακόμα κι απ' το στόμα του αντιπάλου τους,
με όσους είναι αρκετά δίκαιοι για να αποδεχτούν την ήττα τους στην περίπτωση που ο άλλος έχει το δίκιο με το μέρος του.
Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι μάλλον δεν θα βρείτε ούτε έναν στους εκατό
άξιο για αντίπαλο σε μια αντιπαράθεση!
Οι υπόλοιποι; Ας λένε ό,τι θέλουν, αφού όλοι έχουν δικαίωμα στη βλακεία. "

Ο Άρτουρ Σοπενχάουερ, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους,
έγραψε τον 19ο αιώνα ένα οξύ, οργισμένο, ανατρεπτικό και ταυτόχρονα σοφό, γλαφυρό και με υποδόριο χιούμορ δοκίμιο (που εκδόθηκε μετά θάνατον)
υπό τον εύγλωττο τίτλο "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο",
που αυτοσυστήνεται ως εγχειρίδιο επικράτησης έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου
σε μια αντιπαράθεση.
"Εριστική διαλεκτική" έγραψε ο ίδιος ο Σοπενχάουερ,
συγκαλύπτοντας έτσι κάθε ειρωνικό τόνο,
"είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς - και να λογομαχεί με τέτοιο τρόπο
ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του, είτε έχει δίκιο είτε άδικο".
Και σαν να ήθελε να διαβεβαιώσει τους αναγνώστες του
ότι το εννοούσε ειλικρινά αυτό, πρόσθεσε:
"Σε μια αντιπαράθεση, πρέπει να αγνοήσουμε την αντικειμενική αλήθεια,
ή μάλλον να την εκλάβουμε ως μια τυχαία συγκυρία,
και να επικεντρωθούμε μόνο στην υπεράσπιση της θέσης μας
και στην αντίκρουση της θέσης του αντιπάλου".
Ασφαλώς, η αληθινή πρόθεση του Σοπενχάουερ ήταν να επιστήσει την προσοχή των αναγνωστών του στα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι υπόλοιποι, είτε πρόκειται για πολιτικούς είτε για δημοσιογράφους,
διαφημιστές ή εμπόρους.
Προφασιζόμενος ότι διδάσκει τη "στρεψοδικία"
(όπως χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος τη ρητορική),
στην πραγματικότητα δίδαξε πώς να την αναγνωρίζει κανείς και,
κατ' επέκταση, πώς να την αντιμετωπίζει.
Αυτό το δηκτικό μικρό έργο παραμένει ακόμη και σήμερα
ένα πολύτιμο εργαλείο για τον σκοπό αυτό.