Φυσικά, ο Χίτλερ μισούσε τον Τσόρτσιλ επειδή είχε αναπτερώσει το ηθικό των Βρετανών, κατηγορώντας τον ότι ήταν αλκοολικός, ασταθής και μαριονέτα των Εβραίων.
«Ο Τσόρτσιλ είναι χαρακτηριστικό δείγμα διεφθαρμένου δημοσιογράφου», είπε στους ακολούθους του τον Φεβρουάριο του 1942.
«Δεν υπάρχει χειρότερη πόρνη στην πολιτική. Είναι ένα απολύτως ανήθικο, απεχθές πλάσμα. Είμαι σίγουρος ότι έχει ένα καταφύγιο έτοιμο πέρα από τον Ατλαντικό. Στον Καναδά θα τον έδερναν. Θα πάει στους φίλους του τους Γιάνκηδες».
Ήταν εντυπωσιακό ότι ένας ηγέτης σαν τον Χίτλερ είχε ανέλθει στην εξουσία περίπου την ίδια εποχή με ηγέτες όπως ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, αν σκεφτεί κανείς πόσο εντελώς διαφορετικός ήταν ο Χίτλερ από τους άλλους δύο.
Tο καθοριστικό στοιχείο ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Τσόρτσιλ και ο Ρούζβελτ προσπαθούσαν συνεχώς να αποταθούν στα καλύτερα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης – στην τιμή, το καθήκον, τη θυσία, την αδελφοσύνη και ούτω καθεξής.
Ο Χίτλερ είχε μιλήσει στους στρατηγούς του για την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα ήδη από τις 31 Ιουλίου 1940, ενώ ήταν σε εξέλιξη η Μάχη της Βρετανίας, και έντεκα ολόκληρους μήνες πριν την ξεκινήσει.
Ο λόγος γι’ αυτή την επιχείρηση ήταν η ναζιστική ιδεολογία και όχι η έξυπνη στρατιωτική στρατηγική, όπως θα έπρεπε να είχαν καταλάβει οι στρατηγοί του.
Η επιθυμία για Lebensraum (ζωτικό χώρο) για τους Γερμανούς στα ανατολικά ήταν ένα όνειρο του Χίτλερ από τότε που έγραφε το Ο Αγών μου.
Καθώς περισσότεροι από τους μισούς Ευρωπαίους Εβραίους ζούσαν στην ΕΣΣΔ το 1941, έπρεπε να εισβάλει και στη Σοβιετική Ένωση αν επρόκειτο να εξοντώσει ολοκληρωτικά τους Εβραίους.
Επίσης, θα μπορούσε να έχει αυτό που ο Γκέμπελς και άλλοι ναζί αποκαλούσαν τελική αναμέτρηση με τους μπολσεβίκους.
Παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα το 1942 ή 1943, αφού πρώτα θα είχε εκδιώξει τη Βρετανία από τη Μέση Ανατολή (απ’ όπου ερχόταν το 80 τοις εκατό του πετρελαίου της) ή αν τους είχε κάνει να λιμοκτονήσουν χάρη σε μια αναβαθμισμένη εκστρατεία των U-boat, των γερμανικών στρατιωτικών υποβρυχίων, η αδιάκοπη ιδεολογική ανάγκη του Χίτλερ τον ενθάρρυνε να ξεκινήσει την επίθεση πολύ νωρίς.
Ωστόσο, κανένας από τους στρατηγούς του δεν διαφώνησε.
Αν και η επίθεσή του στη Ρωσία ήταν πρόωρη, από μία άλλη άποψη ήταν ελαφρώς καθυστερημένη.
Επειδή ο Χίτλερ ένιωθε την ανάγκη να τιμωρήσει τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα για τα φιλοβρετανικά αισθήματα που είχαν επιδείξει την άνοιξη του 1941, έχασε έξι εβδομάδες ζωτικής σημασίας για να υποτάξει εκείνες τις δύο χώρες, οι οποίες θα ήταν ανεκτίμητες προτού ο χειμώνας τερματίσει τη Μάχη της Μόσχας προς τα τέλη της χρονιάς.
Ωστόσο, οι πρώτες επιτυχίες της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα ήταν εντυπωσιακές.
Η Βέρμαχτ κάλυψε τριακόσια είκοσι χιλιόμετρα την πρώτη εβδομάδα της εκστρατείας, με την Ομάδα Στρατιών Κέντρου του στρατάρχη Φέντορ φον Μποκ να καταλαμβάνει το Μινσκ στις 9 Ιουλίου.
Στις 3 Οκτωβρίου 1941, ο Χίτλερ ανήγγειλε την ήττα του Κόκκινου Στρατού σε μια ομιλία στο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου με τις λέξεις:
«Μπορώ να πω ότι ο εχθρός αυτός έχει ήδη τσακιστεί και δεν θα ανακάμψει».
«Ο Τσόρτσιλ είναι χαρακτηριστικό δείγμα διεφθαρμένου δημοσιογράφου», είπε στους ακολούθους του τον Φεβρουάριο του 1942.
«Δεν υπάρχει χειρότερη πόρνη στην πολιτική. Είναι ένα απολύτως ανήθικο, απεχθές πλάσμα. Είμαι σίγουρος ότι έχει ένα καταφύγιο έτοιμο πέρα από τον Ατλαντικό. Στον Καναδά θα τον έδερναν. Θα πάει στους φίλους του τους Γιάνκηδες».
Ήταν εντυπωσιακό ότι ένας ηγέτης σαν τον Χίτλερ είχε ανέλθει στην εξουσία περίπου την ίδια εποχή με ηγέτες όπως ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, αν σκεφτεί κανείς πόσο εντελώς διαφορετικός ήταν ο Χίτλερ από τους άλλους δύο.
Tο καθοριστικό στοιχείο ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Τσόρτσιλ και ο Ρούζβελτ προσπαθούσαν συνεχώς να αποταθούν στα καλύτερα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης – στην τιμή, το καθήκον, τη θυσία, την αδελφοσύνη και ούτω καθεξής.
Ο Χίτλερ είχε μιλήσει στους στρατηγούς του για την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα ήδη από τις 31 Ιουλίου 1940, ενώ ήταν σε εξέλιξη η Μάχη της Βρετανίας, και έντεκα ολόκληρους μήνες πριν την ξεκινήσει.
Ο λόγος γι’ αυτή την επιχείρηση ήταν η ναζιστική ιδεολογία και όχι η έξυπνη στρατιωτική στρατηγική, όπως θα έπρεπε να είχαν καταλάβει οι στρατηγοί του.
Η επιθυμία για Lebensraum (ζωτικό χώρο) για τους Γερμανούς στα ανατολικά ήταν ένα όνειρο του Χίτλερ από τότε που έγραφε το Ο Αγών μου.
Καθώς περισσότεροι από τους μισούς Ευρωπαίους Εβραίους ζούσαν στην ΕΣΣΔ το 1941, έπρεπε να εισβάλει και στη Σοβιετική Ένωση αν επρόκειτο να εξοντώσει ολοκληρωτικά τους Εβραίους.
Επίσης, θα μπορούσε να έχει αυτό που ο Γκέμπελς και άλλοι ναζί αποκαλούσαν τελική αναμέτρηση με τους μπολσεβίκους.
Παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα το 1942 ή 1943, αφού πρώτα θα είχε εκδιώξει τη Βρετανία από τη Μέση Ανατολή (απ’ όπου ερχόταν το 80 τοις εκατό του πετρελαίου της) ή αν τους είχε κάνει να λιμοκτονήσουν χάρη σε μια αναβαθμισμένη εκστρατεία των U-boat, των γερμανικών στρατιωτικών υποβρυχίων, η αδιάκοπη ιδεολογική ανάγκη του Χίτλερ τον ενθάρρυνε να ξεκινήσει την επίθεση πολύ νωρίς.
Ωστόσο, κανένας από τους στρατηγούς του δεν διαφώνησε.
Αν και η επίθεσή του στη Ρωσία ήταν πρόωρη, από μία άλλη άποψη ήταν ελαφρώς καθυστερημένη.
Επειδή ο Χίτλερ ένιωθε την ανάγκη να τιμωρήσει τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα για τα φιλοβρετανικά αισθήματα που είχαν επιδείξει την άνοιξη του 1941, έχασε έξι εβδομάδες ζωτικής σημασίας για να υποτάξει εκείνες τις δύο χώρες, οι οποίες θα ήταν ανεκτίμητες προτού ο χειμώνας τερματίσει τη Μάχη της Μόσχας προς τα τέλη της χρονιάς.
Ωστόσο, οι πρώτες επιτυχίες της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα ήταν εντυπωσιακές.
Η Βέρμαχτ κάλυψε τριακόσια είκοσι χιλιόμετρα την πρώτη εβδομάδα της εκστρατείας, με την Ομάδα Στρατιών Κέντρου του στρατάρχη Φέντορ φον Μποκ να καταλαμβάνει το Μινσκ στις 9 Ιουλίου.
Στις 3 Οκτωβρίου 1941, ο Χίτλερ ανήγγειλε την ήττα του Κόκκινου Στρατού σε μια ομιλία στο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου με τις λέξεις:
«Μπορώ να πω ότι ο εχθρός αυτός έχει ήδη τσακιστεί και δεν θα ανακάμψει».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου