" Ο τρελός ", Χαλίλ Γκιμπράν.

Με ρώτησες πώς έγινα τρελός. Να πώς έγινε:
Μιαν μέρα, πολύ καιρό πριν γεννηθούνε πολλοί απ' τους θεούς,
ξύπνησα από βαθύ ύπνο κι είδα πως όλες οι μάσκες μου είχαν κλαπεί.
 -οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει κι είχα φορέσει σ’ εφτά ζωές-.
Χωρίς μια μάσκα στο πρόσωπο μου, έτρεξα στους δρόμους τους γεμάτους κόσμο, φωνάζοντας:
"Κλέφτες! Κλέφτες! Καταραμένοι Κλέφτες!".
 Άντρες και γυναίκες γελούσαν με μένα, και κάποιοι, φοβισμένοι,
έτρεξαν στα σπίτια τους.
Και όταν έφτασα στην αγορά, ένας νέος πάνω από μια στέγη φώναξε:
"Είναι τρελός!".
Σήκωσα το κεφάλι για να τον δω.
 Τότε, ο ήλιος φίλησε το γυμνό πρόσωπό μου για πρώτη φορά,
 και η ψυχή μου γέμισε αγάπη για τον ήλιο,
κι απ΄τη στιγμή εκείνη δεν ήθελα πια τις μάσκες μου.
Και εκστασιασμένος φώναξα:
 "Να 'ναι καλά, να 'ναι καλά αυτοί που έκλεψαν τις μάσκες μου!".
΄Ετσι έγινα τρελός.
Και μέσα στην τρέλα μου βρήκα και ελευθερία και ασφάλεια:
την ελευθερία της μοναξιάς και την ασφάλεια της κατανόησης,
γιατί, αυτοί που μας καταλαβαίνουν κάτι σκλαβώνουν μέσα μας.
Αλλά, ας μην είμαι και τόσο περήφανος για τη ασφάλεια μου.
Ακόμα κι ένας κλέφτης στη φυλακή,
είναι ασφαλής από έναν άλλον κλέφτη.