"Πέντε μικρὰ θέματα", Μανόλης Ἀναγνωστάκης

Πέντε μικρά θέματα

Ι

Μὲς στην κλειστή μοναξιά μου
Ἔσφιξα τὴ ζεστή παιδική σου ἄγνοια
  Στην ἁγνὴ παρουσία σου καθρέφτισα τὴ χαμένη ψυχή μου.
Ἐμεῖς ἀγαπήσαμε. Ἐμεῖς
Προσευχόμαστε πάντοτε. Ἐμεῖς
Μοιραστήκαμε τὸ ψωμί και τὸν κόπο μας
Κι ἐγὼ μέσα σὲ σένα και σ᾿ ὅλους.

ΙΙ

Ἴσκιοι βουβοί ἀραγμένοι στη σκάλα
Μάτια θολά πού κράτησαν εἰκόνες θαλασσινὲς
Κύματα μὲ τὴ γλυκιάν ἀγωνία στην κάτασπρη ράχη
Γυμνός κυλίστηκα μέσα στην ἄμμο μὰ δὲν ὑποτάχτηκα
  Και δὲν ἀγάπησα μόνον ἐσένα πού τόσο μὲ κράτησες
Ὅπως ἀγάπησα τὰ ναυαγισμένα καράβια μὲ τὰ τραγικὰ ὀνόματα
Τοὺς μακρινούς φάρους, τὰ φῶτα ἑνὸς ἀπίθανου ὁρίζοντα
Τὶς νύχτες πού γύρευα μόνος νὰ βρω τὸ χαμένο ἑαυτό μου
Τὶς νύχτες πού μόνος γυρνούσα χωρὶς κανεὶς νὰ μὲ νιώσει
Τὶς νύχτες πού σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αὐταπάτη.

ΙΙΙ

...

IV

Κάτω ἀπ᾿ τὰ ροῦχα μου δὲ χτυπά πιὰ ἡ παιδική μου καρδιά
Λησμόνησα τὴν ἀγάπη πού ῾ναι μόνο ἀγάπη
Μερόνυχτα νὰ τριγυρνώ χωρίς νὰ σὲ βρίσκω μπροστά μου
Ὁρίζοντα λευκέ τῆς ἀστραπὴς και τοῦ ὄνειρου
Ἔνιωσα τὸ στήθος μου νὰ σπάζει στὴ φυγή σου
Ψυχή τῆς ἀγάπης μου ἀλήτισσα
Λεπίδι τοῦ πόθου μου ἀδυσώπητο
Νικήτρα μονάχη τῆς σκέψης μου.

V

Χαρά, Χαρά, ζεστή ἀγαπημένη
Τραγούδι ἀστείρευτο σὲ χείλια χιμαιρικά 
Στα γυμνά μου μπράτσα τὸ εἴδωλό σου συντρίβω
Χαρά μακρινή, σὰν τὴ θάλασσα ἀτέλειωτη
Κουρέλι ἀκριβὸ τῆς πικρής ἀναζήτησης
Ἄσε νὰ φτύσω τὸ φαρμάκι τῆς ψεύτρας σου ὕπαρξης
Ἄσε νὰ ὁραματιστῶ τὶς νεκρές ἀναμνήσεις μου
(Ἀνελέητο κύμα τῆς νιότης μου).
Ὢ ψυχή τὴν ἀγωνία ἐρωτευμένη!